“İşyerinde Şiddet Fabrikası”: İşyerinde yaşanan acının kökenleri

Uykusuzluk, sürekli düşüncelere dalma, ağlama, hafıza ve konsantrasyon sorunları... İşçilerin konsültasyonlar sırasında ifade ettikleri semptomların listesi uzun. Bazıları ayrıca bir psikiyatri kliniğine yatmaktan bahsediyor. Diğerleri hayatlarına son vermeyi düşündüklerini itiraf ediyor. Bugün, "işe geri dönme fikri onlar için dayanılmaz" diyor klinik psikolog ve psikanalist Daniel Sartor.

La Fabrique de la violence au travail (İşyerinde Şiddet Fabrikası) (L'Harmattan, 2024) adlı eserinde, Souffrance au travail du Gard derneği başkanı, bu hastaların psikolojik çöküşünü açıklayan örgütler içindeki işleyiş mekanizmalarını analiz etmeye çalışmıştır. Çok disiplinli bir yaklaşımdan, çok sayıda araştırmacının (ekonomistler, psikiyatristler, vb.) çalışmalarından yararlanan kitap, çağdaş iş örgütlenmesini inceleyerek, birçok çalışanın ruh sağlığını etkileyen bu şiddetin itici güçlerini araştırmaktadır. Bunu yaparken, makale aynı zamanda, derslerle dolu olan işçilerin psikolojik itici güçlerini de incelemektedir: Duruma bağlı olarak, hangi iç süreçler onları ayakta tutabilir veya çökertebilir?

Kitap, ilk olarak 1980'lerden beri örgütleri etkileyen açıkça tanımlanmış yapısal değişiklikleri hatırlatıyor. Ekonominin finansallaşmasıyla yönlendirilen bu değişiklikler, Taylorizm tarafından getirilen "görev parçalanması" sürecini yoğunlaştırdı, kontrol prosedürlerini çoğalttı ve sayılarla düzenlenmiş yönetim sağladı.

Çalışanların inisiyatif kapasitelerini ve kendilerine reçeteli işi gerçekliğe uyarlamaları için sunulan fırsatları en aza indiren çok sayıda değişiklik. "Yaşayan iş, öznenin inşasına ve dönüşümüne katkıda bulunan, böylece onu yetenekli ve deneyimli kılan şey (...) artık yok," diye hayıflanıyor Bay Sartor. Yeni işçi insanlık dışı muamele görüyor, değiştirilebilir, elden çıkarılabilir, kimliği olmayan, kimliği olmayan biri olarak görülüyor."

Bu makalenin 45.02%'sini okumanız gerekiyor. Gerisi aboneler için ayrılmıştır.